Net zoals andere (sterk empatische) mensen liep ik tegen denkbeeldige muren aan in het leven. Hiervoor ging ik in eerste instantie op zoek naar hulp in de reguliere zorg. Hierbinnen miste ik de aansluiting. Ik voelde mij niet thuis in de grootschaligheid en de gedachtegoed van de reguliere zorg.

'Ik wilde het anders doen voor de mensen die geen passende hulp ontvingen.Wél maatwerk bieden.'

Ik was vastberaden de hulpverleningswereld te veranderen, maar hierbinnen werkzaam zijn resulteerde in een burn-out. Een cadeau, zo ondervond ik al snel. Ik kwam mijn huidige collega's tegen en zij lieten mij therapeutische methoden ervaren die wel verandering opleverden. Ik leerde over luisteren naar je gevoel, hoofd-lijf connectie, bewustzijn, ontspanning, het zenuwstelsel, loslaten, enzovoorts.

Inmiddels heb ik een praktijk in Luttenberg, waar ik mensen help die (onbewust) hun talent hebben gemaakt van hetgeen zij al die tijd hebben onderdrukt. Het beeld wat zij van zichzelf hadden verandert ten positieve en ze beginnen zichzelf goed aan te voelen. Ze staan in contact met hun (basis)behoeftes, gevoelens, lichaam en grenzen, waardoor ze richting durven te geven aan hun leven.

Nu fungeer ik regelmatig als brug tussen de reguliere en alternatieve zorg.